| eindelijk iets wat lukt! |
het is 9 juni als ik mijn buurvrouw hoor vertellen over het whje programma. zij is heel enthousiast en weet het goed over te brengen... 'kijk op de site, dan zie je wat het is...' mijn computer staat aan en ik kijk op de site. nou na 3 tellen heb ik al zo iets van... ja daaag! daar ga ik niet in mee hoor! zeg het ook tegen mijn buurvrouw, maar die schijnt niet uit het veld te zijn geslagen, integendeel zij herkent het! het laat me echter niet los het hele verhaal van coby. natuurlijk weet ik dat het beter is voor mijn lichaam en we hebben ondertussen drie schatten van kleinkinderen en daar wil ik eigenlijk wel iets langer van genieten. dinsdag kijk ik weer en nog steeds vind ik het helemaal niks. woensdag ook nog en op donderdag als ik mijn bed letterlijk en figuurlijk uit rol, valt het kwartje! dit ga ik doen. nog voor 9 uur, en in nachthemd in de tuin, hang ik al over de schutting om mijn buufje te vertellen dat ik mee doe. we vieren een klein feestje... zonder gebak! de coach van schoonzus angelique wordt gebeld, lot , en zaterdag kunnen we een pakket verwachten om maandag te beginnen. maandag 16 juni: dag 1 van fase 1. het valt allemaal mee en de dingen die ik mag eten zijn lekker en goed. als vegetariër zit je alleen met een probleem... de koolhydraten! ik besluit na twee weken voorzichtig na 10 jaar een stukje vis en kip te eten. mijn man belt de kinderen en ze komen allemaal op zondag om te zien hoe moeder weer een stuk vlees in haar mond stopt... de eerste weken gaat het hard en aan het eind van de eerste fase 1 ben ik 11,2 kilo lichter. dankzij onze coach die ons geweldig heeft begeleid lukt het mijn buurvrouw en mij om het vol te houden. natuurlijk steunen we ook elkaar en delen we netjes vis en nootjes, aardbeien en aalbessen. ondertussen ben ik bijna aan het einde van een derde periode fase 1 en ben 21,5 kilo lichter. het gaat op dit moment niet zo hard, maar dat schijnt normaal te zijn. ik heb nog niet eenmaal iets raars of buiten het boekje gegeten. durf ik niet? heb ik geen trek? klopt allebei! ik durf niet, hou het op zelfkennis! en ik heb ook geen trek in zoete dingen of verkeerde dingen... voel me super gezond en ben een blij mens. als ik mezelf in de spiegel zie met spijkerbroek maat 42 aan en de complimenten hoor van iedereen weet ik één ding zeker: eindelijk iets wat lukt en nog lekker is ook! dit stukje is speciaal voor lot de bruin, onze coach door dik en dun! haha. mensen ga ervoor het is super! marjan |
