| een aanrader, ook voor mannen! |
Nu weet ik meer en meer hoe ik eet, door mijn ‘werk’ ben ik een echte Bourgondiër geworden, met de jaren kon ik het spijtig genoeg OOK beginnen zien. De kilootjes kwamen erbij, elk jaar een paar. In het begin vond ik dat geen echt probleem, een buikje staat goed bij een man, zei men. Maar geleidelijk aan hoorde ik hier en daar meer en meer andere klanken die minder positief waren. Bezorgde vrienden en kennissen die zich zorgen maakten over mijn BMI en cholesterol. Ik had al een paar keer getracht er iets aan te doen. Elk jaar, vooral tijdens de vasten, wat minder eten en drinken. Ik had ook al een paar keer andere “diëten”gevolgd, en me zelfs een tijdje beperkt tot vegetarisch eten…Telkens zonder blijvend resultaat. Maximum 10 kilo’s kwijt en nadien telkens een paar kilo’s extra erbij. Het gekende jojo effect. Tot ik verleden jaar, voor en tijdens mijn laatste zending in het buitenland, besloot er nu ‘echt’ iets aan te doen. Consequent minder eten en drinken, en terug ‘sporten’. Op het einde van die zending moest ik echter tot eigen scha en schande vaststellen dat het weer eens niet gelukt was. De schade was weliswaar voor het eerst beperkt gebleven tot slechts één kilo extra. Maar ik bleef met het wrange gevoel zitten dat ik niet meer onder de magische grens van 100 kilo geraakte. Integendeel, ik had moeite met de 105 grens. Toen maakte ik de ‘klik’ en draaide het knopje om, ik ZOU iets doen aan mijn BMI! Ik MOEST iets doen aan mijn cholesterol! En het gezaag en gezeur van een paar mensen die het zo goed bedoelden was daarbij een extra stimulans. Ik MOEST mijn overtollig vet kwijt raken. MAAR ik wou niet meer op dieet gaan…geen jojo effect meer. En ik kreeg ‘toevallig’ een artikel onder de neus geschoven over ‘weet hoe je eet’. Aangezien ik de ‘klik’ al gemaakt had, besloot ik om ‘eens te gaan luisteren’ naar Greet. Je weet maar nooit, vastbesloten om geen dieet te volgen, vastbesloten om ‘mijn sociaal leven’ niet op te geven. Ik was klaar en duidelijk wat mijn bedoeling betrof. Gelukkig kon Greet er in komen Op 1 november startte ik vol goede moed. Ik moest leren ‘weten hoe te eten’. Ik ontdekte de filosofie die er achter steekt en de psychologische aanpak waarmee het programma scoort. Ik ben nu aan dag 27 van mijn derde cyclus van 42 dagen fase 1. Mijn doel is zo goed als bereikt. Bijna dus. Na de eerste 42 dagen was mijn BMI naar beneden. Was ik meer dan 10 centimeter in omvang kwijt, en las ik op de weegschaal slechts 94.1 in plaats van 106.6. Meteen startte ik mijn tweede 42 daagse. Veel aan mijn ‘sociaal leven’ had ik immers niet ingeboet. Ik kon naar een receptie gaan en op restaurant, omdat ik geleerd had, mede dank zij Greet, hoe ik dat kon doen. En met de eindejaarsfeesten in zicht zou het ook wel moeten lukken. Inderdaad, ik ben dat allemaal goed doorgekomen als een volleerde Bourgondiër nieuwe stijl, die met mate en met maten op een nieuwe manier genoot van spijs en drank. Maar als een ‘te leren les’ voelde ik me dan ook moreel verplicht om een derde cyclus van 42 dagen te beginnen in fase 1. Op het einde van mijn tweede cyclus van 42 dagen fase 1 was mijn BMI weer omlaag. Mijn vetmassa eveneens, er waren er terug wat centimeters af en ik tuimelde met mijn 88.65 onder de magische grens van 90 kilo. Dat was jaren geleden. Wat een luxe. Tijdens de voorbereiding op een volgende zending naar het buitenland, moest ik mijn bloed laten onderzoeken. Mijn cholesterol is met 35 punten gedaald tot een voor de arbeids-geneesheer aanvaardbaar getal, waardoor ik deze keer zonder vermaning en zonder enig voorbehoud goedgekeurd werd voor de dienst. Deze morgen, op dag 27 dus van mijn derde cyclus van 42 dagen fase 1, zag ik eventjes de weegschaal flirten met de grens 84-85, 85 is immers de grens die ik nooit meer wil overschrijden. Intussen is mijn borstomtrek verminderd met 10 centimeter, mijn taille met 20 centimeter en mijn heupomtrek met 15 centimeter. En blijkbaar zie ik er goed uit, en jonger, zeggen ze me toch…In elk geval voel ik me beter, fitter, vitaler, jonger… Nu nog even verder doen om mijn derde cyclus af te ronden. Zo krijg ik, met nog wat extra kilo’s er af, wat speling om beneden die laatste magische grens van 85 te blijven. En speel ik bovendien nog wat extra vetmassa kwijt. De laatste week stap ik dan over op de afrondingsweek en bereid me stilletjes aan voor op de volgende stap: fase 2. Het zal niet gemakkelijk zijn op zending, ver weg van huis, waar ik bijna compleet afhankelijk ben van eten op restaurant. Gelukkig kan ik mijn voedingssupplementen en mijn weegschaal meenemen en heb ik al een beetje geleerd om op restaurant te eten. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als mailverkeer. Ik ben klaar voor de uitdaging omdat ik me gesteund weet door velen en weet dat ik via mail terecht kan bij Greet. Ik beloof bij deze plechtig op mijn eerstecommuniezieltje dat ik jullie mijn verhaal van fase 2, in moeilijke omstandigheden, met jullie zal delen op de website. Wellicht vanuit het buitenland, maar in elk geval, bij leven en welzijn tot over maximum 5 maand. |
